Two Interesting Letters on National Schools

Saw these two letters in Mkini today. I'll reproduce them below for your perusal. Both are referring to the trend for national schools to become more and more mono-racial. Both letters raise relevant points.

First letter can be found here.

Tahun Satu sekolah ini tiada pelajar Cina
Alias Mohd Yusof | Feb 5, 08 3:13pm

Semasa hadir pada sesi taklimat untuk kemasukan anak saya ke tahun satu di Sekolah Kebangsaan Taman Sri Pulai, Daerah Kulai, Johor baru-baru ini, setiap ibubapa telah diedarkan senarai nama murid tahun satu.

Saya perhatikan, dari sejumlah lebih kurang 300 nama murid tahun satu itu, tidak ada seorang pun dari kalangan murid keturunan Cina. Ini sungguh menghairankan saya, walaupun bagi setengah orang fenomena ini mungkin tidak begitu penting. Malah tidak ada siapa pun yang saya lihat mempersoalkan perkara ini.

Kepada saya, ia suatu yang amat merisaukan dan mengganggu fikiran saya. Perkara tidak ada murid keturunan Cina yang masuk ke sekolah ini pada tahun 2008 ini membuatkan saya tertanya-tanya. Mungkin ia tidak menjadi pelik kalau penduduk yang tinggal di kawasan sekolah ini tidak ada kaum Cina.

Yang jelasnya lebih 20 peratus penduduk di kawasan ini adalah dari kalangan kaum Cina. Kenapa agaknya kaum Cina tidak berminat untuk masuk ke sekolah kebangsaan?

Kalau nak dikatakan sekolah jenis kebangsaan Cina lebih baik prestasinya berbanding sekolah kebangsaan sebagai alasan mereka tidak berminat hendak menghantar anak ke sekolah kebangsaan, telahpun diketahui umum Sekolah Kebangsaan Taman Sri Pulai ini adalah sekolah yang terbaik dari segi pencapaian akademiknya di Daerah Kulai ini.

Kalau sekolah kebangsaan yang terbaik pun mereka tidak berselera hendak menghantar anak-anak mereka, apalagi dengan sekolah kebangsaan yang lain-lain itu.

Padahal sekolah jenis kebangsaan Cina yang paling dekat dengan Taman Sri Pulai ini terletak tidak kurang dari enam kilometer jauhnya, tapi mereka masih sanggup hantar anak-anak ke sana berbanding sekolah kebangsaan yang hanya terletak di depan rumah mereka sahaja.

Tidakkah kita sedar kesan dari pengasingan sekolah mengikut kaum ini sangat besar kepada keutuhan perpaduan masyarakat majmuk negara kita ini. Perpaduan seharusnya dipupuk dari peringkat kanak-kanak lagi. Melentur buluh biarlah dari rebung, saya tidak nampak semangat perpaduan dapat dipupuk melalui ucapan dan slogan sahaja.

Perpaduan harus dihayati dalam kehidupan sebenar, pada semua peringkat dan mesti bermula dari peringkat kanak-kanak lagi. Mungkin kepada orang politik, apa yang mereka maksudkan perpaduan itu bila

tidak ada pergaduhan antara kaum dan ada persefahaman dalam pembahagian tender projek kerajaan antara parti-parti komponen.

Oleh itu saya tidak hairan kalau orang politik tidak risau langsung dengan isu tidak ada murid Cina di Sekolah Kebangsaan Taman Sri Pulai ini, kerana memang tidak ada berlaku pergaduhan kaum pun di situ.

Kalau orang politik benar-benar faham maksud perpaduan, tentulah kes yang saya timbulkan di sini (tidak adanya murid Cina di tahun satu di Sekolah Kebangsaan Taman Sri Pulai) sudah menjadi isu yang sangat besar dan penting kepada mereka.

Kalau sekali pun kaum Cina terpaksa menghantar anak-anak mereka ke sekolah jenis kebangsaan Cina kerana hendakkan anak-anak mereka dapat belajar tulisan dan bahasa Cina ataupun atas-atas sebab lain, takkanlah tidak ada jalan penyelesaiannya selain daripada mengasingkan sekolah anak-anak mereka.

Nampaknya mereka sanggup mengorbankan perkara yang lebih penting iaitu perpaduan yang sebenar daripada mencari penyelesaian masalah yang rasanya tidaklah begitu sukar untuk diatasi.

Seperti yang biasa saya sebutkan, kita boleh memberi perlindungan dan memulihara harimau untuk mengelakkan dari pupus tapi janganlah sehingga sampai binatang ganas ini boleh mengancam haiwan ternakan dan nyawa manusia sendiri.

Realitinya, haiwan ternakan kita itulah yang lebih penting untuk menentukan survival kehidupan manusia. Bahasa dan tulisan ibunda kita memang patut dipertahan dan dipelihara tetapi janganlah sampai kita mengorbankan perkara yang lebih penting iaitu perpaduan tulen. Kerana perpaduan tulenlah yang lebih utama dalam menentukan survival bangsa kita.

Saya rasa masih ada jalan untuk anak-anak kita belajar bahasa dan tulisan ibunda mereka di satu sekolah yang sama, itupun kalau kita betul-betul mahu melihat perpaduan yang tulen di kalangan rakyat berbilang kaum.

The second letter can be found here.

Sekolah kebangsaan milik semua kaum
David Kumaran | Feb 27, 08 4:57pm

Berdasarkan surat dari Alias Mohd Yusof, saya pasti beliau adalah seorang yang benar-benar memahami maksud perpadaun dan benar-benar mahukan perpaduan antara kaum di negara kita, kekal dan dieratkan lagi.

Soalan yang beliau bangkitkan sangat logik, iaitu, mengapakah ahli-ahli politik tidak peduli apabila statistik sekolah menunjukkan tiada seoarang pun murid darjah 1 yang terdiri dari kaum Cina pada sessi 2008 di Sekolah Kebangsaan Taman Sri Pulai, Daerah Kulai, Johor.

Bukan sahaja di sekolah tersebut, malah di mana-mana sekolah kebangsaan pun, bilangan kaum bukan Melayu yang masuk ke darjah 1 semakin berkurangan.

Saya sendiri pun pernah berjumpa sekolah-sekolah sedemikian. Jadi, apakah punca yang menyebabkan ibubapa bukan Melayu tidak menghantar anak mereka ke sekolah kebangsaan.

Saya mempunyai tiga orang anak yang belajar di sekolah kebangsaan. Sejak anak pertama saya mula pergi ke sekolah (sekarang dia di Tingkatan 2), saya memerhatikan banyak perubahan yang berlaku dalam masa tujuh tahun yang lepas. Contohnya, semasa anak saya itu di darjah 4, dia dipaksa oleh seorang guru supaya memakai tudung (bukannya skaf) untuk pertandingan 'oral speaking'.

Yang peliknya, syarat ini tidak diletakkan pada masa pemilihan murid atau semasa latihan. Hanya beberapa hari sebelum pertandingan bermula, barulah syarat ini dikenakan ke atas murid bukan Melayu.

Satu lagi contoh, anak ketiga saya dan murid bukan Islam di darjah 2 tahun ini, diletakkan dalam satu kelas bersama murid beragama Islam semasa mata pelajaran agama Islam. Ia sudah lama berlaku tanpa pengetahuan saya atau ibubapa murid bukan Islam yang lain.

Saya hanya dapat tahu perkara ini apabila saya pergi melawat anak saya pada suatu hari. Apabila saya membawa hal ini kepada guru besar, alasannya ialah guru kelas moral cuti bersalin dan tiada guru gantian walaupun sudah dipohon kepada Jabatan Pendidikan. Tetapi saya tidak setuju dan akhirnya pihak sekolah bersetuju untuk memindahkan semua murid bukan Islam ke kelas lain ketika kelas Islam.

Dan baru-baru ini pula (berlaku tahun ini), kedua-dua anak saya memberitahu saya bahawa dua guru Melayu meminta kesemua murid Islam dalam kelas supaya bangun dan membaca doa sebelum memulakan pelajaran Sains atau BM (walaupun murid bukan-Islam tidak perlu membaca doa tersebut). Kedua-dua anak saya tadi belajar di sekolah yang berlainan.

Hal-hal sebegini tidak berlaku pada masa dahulu dan hanya sejak beberapa tahun kebelakangan ini, banyak unsur keagamaan dibawa masuk ke sekolah tanpa mengambilkira sensitiviti murid bukan Islam. Jadi, apakah ibubapa bukan Melayu akan buat? Terpaksalah mereka hantar anak-anak mereka ke sekolah jenis kebangsaan Cina atau Tamil.

Pada pendapat saya, unsur-unsur keagamaan tidak harus dibawa masuk ke sekolah kebangsaan kerana ia adalah sekolah milik semua kaum tanpa mengira agama atau bangsa. Kelas agama Islam boleh dibenarkan tetapi tindakan menempatkan murid bukan Islam dalam kelas yang sama, adalah sesuatu yang menyinggung perasaan kaum lain. Memaksa murid bukan Islam supaya memakai tudung pulak, lagi tidak harus dibenarkan sama sekali di mana-man sekolah pun.

What do you guys think?